IV INTERDYSCYPLINARNA KONFERENCJA NAUKOWA Z CYKLU (RE)KONSTRUKCJE CODZIENNOŚCI WYCHOWANIA NA TEMAT CIAŁO I CIELESNOŚĆ – OBECNOŚĆ I NIEOBECNOŚĆ W CODZIENNOŚCI WYCHOWANIA (CZĘŚĆ II – CZAS PANDEMII, WOJNY, UCHODŹSTWA). SŁUPSK, 26-27 WRZEŚNIA 2022 ROKU.
1. Organizator konferencji: Katedra Pedagogiki Społecznej i Resocjalizacji na Wydziale Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego, Katedra Filologii Polskiej w Instytucie Filologicznym Akademii Pomorskiej w Słupsku, Centrum Psychologii Antropologicznej w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
2. Miejsce i czas konferencji: Akademia Pomorska w Słupsku, 26-27 września 2022 roku.
3. Cele konferencji:
Celem cyklicznej interdyscyplinarnej konferencji (Re)konstrukcje codzienności wychowania jest (roz)poznawanie, odczytywanie i (z)rozumienie złożoności codzienności wychowania osadzonej w sieci kontekstów współczesnej kultury, z perspektywy inter- a także transdyscyplinarnej.
IV konferencja z cyklu (Re)konstrukcje codzienności wychowania nt. Ciało i cielesność – obecność i nieobecność w codzienności wychowania, część II – czas pandemii, wojny, uchodźstwa jest z założenia hybrydyzacją literatury i pedagogiki, ale też innych dyscyplin, które - używając różnych języków – posiadają moc wypowiadania się o czymś, co oddzielnie mogłoby nie dojść do głosu.
We współczesnym dyskursie humanistyczno-społecznym pytania o ciało i cielesność zaczynają stopniowo wyprzedzać pytania o podmiot i jego tożsamość albo przeciwnie – na cielesności je fundować. Opowieści/narracje, w których ciało i cielesność stanowią warunek doświadcze(a)nia podmiotowości – versus - są doświadcze(a)niem podmiotowości aż po bycie podmiotowością, „przebijają się” do tego dyskursu, lokując się nie tylko na jego obrzeżach.
Pytając o obecność i nieobecność ciała i cielesności w codzienności wychowania, pytamy o to, co one znaczą w planie teoretyczno-praktycznym, przy ujęciu codzienności wychowania jako czasoprzestrzeni spotkań tu i teraz z całą paletą tworzących się znaczeń przez tych, którzy w tu i teraz się spotykają. Uznaliśmy, że w czasie i przestrzeni, w której przyszło nam żyć w tu i teraz, ważnymi są pytania, które zarazem poszerzają obszar tematyczny naszej IV cyklicznej konferencji:
- co „znaczą” (czym/kim są, dla kogo są? jak są?) ciało wojenne, poranione, trauma ukrywana w ciele, rana wystawiana na widok…?
- co „znaczy” wychowanie do cielesności wobec pandemii, uchodźstwa i wobec wojennej traumy?
- jak odnieść siebie (wychowawcę) i ciebie (wychowanka) do ciał i cielesności poranionych, chorych, straumatyzowanych? Do własnego ciała poranionego w bardziej i mniej widoczny sposób? Jak odnosić się do ciał niechcianych, porzucanych, niczyich?